Kızım 4 yaşında ve son zamanlarda gerçekten çok zorlanıyorum…
Her şeye "hayır", her şey inat, her şey kriz…
Sanki sabah kalktığı andan itibaren tartışacak bir konu arıyor
Kıyafetini beğenmiyor, yemeği reddediyor, oyuncakları paylaşmak istemiyor.
Ama en çok beni üzen şey:
Bazen çok sevgi doluyken bir anda “seni sevmiyorum” diyor…
İçim parçalanıyor.
Araştırınca 4 yaş sendromu diye bir şeyden bahsediliyor ama gerçekten geçici mi bu durum?
Yoksa ben bir şeyleri yanlış mı yapıyorum?
Ona sınır koymaya çalışırken suçluluk duyuyorum.
Her şeyin oyunla çözülebileceğini biliyorum ama bazen sabrım tükeniyor
Siz bu yaş aralığında nasıl başa çıktınız?
Sakinleşme yöntemleriniz, iletişim tüyolarınız varsa gerçekten duymaya çok ihtiyacım var
Her şeye "hayır", her şey inat, her şey kriz…
Sanki sabah kalktığı andan itibaren tartışacak bir konu arıyor
Kıyafetini beğenmiyor, yemeği reddediyor, oyuncakları paylaşmak istemiyor.
Ama en çok beni üzen şey:
Bazen çok sevgi doluyken bir anda “seni sevmiyorum” diyor…
İçim parçalanıyor.
Araştırınca 4 yaş sendromu diye bir şeyden bahsediliyor ama gerçekten geçici mi bu durum?
Yoksa ben bir şeyleri yanlış mı yapıyorum?
Ona sınır koymaya çalışırken suçluluk duyuyorum.
Her şeyin oyunla çözülebileceğini biliyorum ama bazen sabrım tükeniyor
Siz bu yaş aralığında nasıl başa çıktınız?
Sakinleşme yöntemleriniz, iletişim tüyolarınız varsa gerçekten duymaya çok ihtiyacım var
